zając amerykański (Lepus americanus)

Odpowiednikiem naszego królika jest w lasach Ameryki Północnej zając amerykański (Lepus americanus), o długości ciała około 50 cm i ubarwieniu zależnym od pory roku. Latem grzbiet jest koloru rudobrązowego lub rdzawego, a brzuch jaśniejszy — prawie biały. W zimie ubarwienie całego ciała zmienia się na białe.

Kończyny tylne i uszy zając amerykański ma znacznie krótsze niż jego krewniacy z terenów otwartych, co jest wyraźnym przystosowaniem do środowiska. Przebywa on w lasach o gęstym podszyciu, prawie wcale nie spotyka się go na łąkach i innych otwartych przestrzeniach. Przez cały rok gnieździ się w płytkich kotlinach, bardzo nieznacznie zamaskowanych roślinnością. Żyje i żeruje samotnie.

Podobnie jak inne zające, zając amerykański jest wyłącznie roślinożerny. W lecie pokarm jego stanowią trawy, pączki drzew i krzewów, młode liście i rośliny zielne występujące w lesie. W zimie żywi się wyłącznie korą młodych drzew i krzewów, przysmakiem zaś w tym okresie są pączki brzozowe, po które odbywa nieraz dalekie wędrówki. Liczebność tego zająca wykazuje regularne wahania. Co pewien czas obserwuje się wzrost pogłowia, po którym następuje gwałtowny spadek. Z reguły towarzyszą temu znaczne wahania w liczebności drapieżników, zwłaszcza rysia kanadyjskiego.