szop kinkażu (Potos flavus)

Mieszkańcem drzew dziewiczych lasów tropikalnych, ciągnących się od północnej Brazylii i Peru przez Amerykę Środkową, po Meksyk i Florydę, jest szop kinkażu (Potos flavus), krewniak szopów ze strefy umiarkowanej. Jest to niewielkie zwierzę o długości ciała nie przekraczającej 50 cm. Chwytny ogon mierzy tyle samo, a wysokość w kłębie wynosi 20 cm. Sierść na grzbiecie ma barwę szarożółtą, na stronie brzusznej zaś rudobrązową. Na grzbiecie występują podłużne ciemne pręgi.

Po drzewach kinkażu porusza się z szybkością i zwinnością małp. Jego chwytny ogon w wędrówkach po wierzchołkach odgrywa rolę piątej, bardzo sprawnej kończyny. Szop ten osiedla się zwykle w pobliżu wielkich rzek. Aktywne życie prowadzi wyłącznie w nocy. Całe dnie przesypia w dziuplach i dopiero wraz z zapadnięciem ciemności wędruje na szczyty drzew, gdzie spotyka się z innymi osobnikami, bawi się i szuka pożywienia. Kinkażu jest zwierzęciem głównie roślinożernym, ale zjada też małe ssaki, ptaki i ich jaja, owady i ich larwy oraz inne bezkręgowce. Dzikim pszczołom wyjada bardzo chętnie miód. Przysmak tego szopa stanowią rozmaite owoce, z których wysysa miąższ za pomocą długiego, ruchliwego języka.