siamang (Symphalangus syndactylus)

Największym przedstawicielem gibbonów jest siamang (Symphalangus syndactylus) zamieszkujący Sumatrę. Jego długość dochodzi do 1 m. Ciało pokryte jest czarnym, miękkim i błyszczącym futrem. Jedynie brwi są rude. Wątpliwą ozdobę siamanga stanowi wór gardzielowy, nieowłosiony i rozdymający się przy wydawaniu głosu. Rozpiętość przednich kończyn, dłuższych niż u innych gibbonów, dwukrotnie przekracza wysokość ciała. Siamang jest zwierzęciem nadrzewnym żyjącym wyłącznie w lasach. Niemal nigdy nie schodzi na ziemię, ale jeśli się na niej znajdzie, od razu zaczyna chodzić na dwóch nogach. Po drzewach porusza się bardzo zręcznie. Odżywia się głównie owocami, przede wszystkim najrozmaitszych gatunków fikusów. Owoce te zrywa zarówno rękami, jak i nogami. Zjada ponadto jaja ptasie, które — jak się zdaje — stanowią jego przysmak, a także owady.

Podobnie jak inne gibbony, siamang żyje w monogamicznych grupach rodzinnych. Każda rodzina zajmuje ściśle określone terytorium, którego zajadle broni przed intruzami. Na drzewach nie buduje żadnych gniazd ani legowisk, lecz nocuje na gałęziach drzew, osłonięty tylko liśćmi. Co 2-3 lata, po ciąży trwającej 200-212 dni, samica rodzi jedno młode. Po osiągnięciu dojrzałości, w wieku 8-10 lat, młody siamang zostaje usunięty poza grupę rodzinną i żyje samotnie aż do chwili utworzenia własnej rodziny.