puma (Felis concolor)

Mniej groźnym drapieżnikiem jest puma (Felis concolor), której zasięg obejmuje całą niemal Amerykę, od Kanady na północy po Patagonię na południu. Długość jej ciała sięga 1,2 m, ogona 70 cm, wysokość w kłębie około 60 cm, a ciężar dochodzi u dorosłych osobników do 100 kg. Sierść pokrywająca ciało jest krótka, o jednolitym ubarwieniu przeważnie szarorudawym, jednakowym u obu płci. Na terenach swego występowania drapieżnik ten tworzy szereg odmian barwnych, które niekiedy różnią się także wielkością.

Puma żyje na skraju lasów, w gęstwinach zarośli oraz na terenach odkrytych, zarówno na nizinach, jak i w górach. Wprawdzie spotyka się ją nad rozmaitymi zbiornikami wodnymi, ale wyraźnie wyróżnia tereny suche. Osiedla się najczęściej z dala od wody, dzięki czemu zabezpieczona jest przed powodziami. Wody w ogóle unika i wchodzi do niej jedynie wtedy, gdy zmuszają ją do tego okoliczności. Na ogół każdy osobnik trzyma się stale raz wybranego obszaru, po którym koczuje nie oddalając się poza jego granice. Jedynie w okresie rodzenia młodych osiedla się na jednym określonym miejscu.

Życie aktywne zaczyna puma o zmroku i prowadzi w nocy. Po drzewach wspina się cicho i niepostrzeżenie, tak że ofiary zwykle zbyt późno orientują się w niebezpieczeństwie. Z wierzchołków drzew skacze niespodziewanie na każde zwierzę przechodzące pod nią i z powodzeniem napada nawet na ssaki wielkości jelenia. Przeważnie unika walki, a człowiekowi zawsze ustępuje z drogi. Duże zwierzęta atakuje jedynie w przypadku skrajnego wygłodzenia. Pokarm jej stanowią głównie mniejsze ssaki, takie jak aguti, owce, młode cielęta i źrebięta, a ze zwierząt nadrzewnych przede wszystkim małpy i ptaki. Tak jak wszystkie koty, poluje skacząc niespodziewanie na ofiarę i rozszarpuje jej gardło. Mniejsze zwierzęta pożera w całości, z ofiar większych najpierw zjada przednie części ciała, a resztę ukrywa przysypując ją liśćmi, ziemią lub piaskiem. Po zaspokojeniu głodu nigdy nie zasypia na miejscu żerowania, lecz z reguły się od niego oddala na dość znaczne odległości. Jeżeli następne nocne polowanie nie da rezultatów, przypomina sobie o zakopanych resztkach i zaspokaja nimi głód. Nigdy jednak me zjada gnijącego mięsa. Ponieważ ulubionym przysmakiem pumy jest krew, zwykle zabija więcej zwierząt, jeśli ma tylko po temu okazję, niż może jednorazowo zjeść i zlizuje tylko ich krew. Ta krwiożerczość sprawiła, że puma w wielu rejonach jest zwierzęciem znienawidzonym, co doprowadziło do niemal całkowitego jej wytępienia, zwłaszcza w Ameryce Północnej.

Ciąża u pumy trwa 3 miesiące. Samica zwykle rodzi 2 młode pokryte futerkiem w czarne plamy ułożone w podłużne szeregi.