mrówkojad

Należące także do szczerbaków i występujące tylko w Ameryce Południowej i Środkowej mrówkojady różnią się budową i obyczajami od roślinożernych leniwców. Ich twarzowa część czaszki jest znacznie wydłużona i przekształcona w rurowaty twór, przez którego niewielki otwór wysuwa się na zewnątrz bardzo długi i ruchliwy język. Podobnie jak u kolczatki, język jest pokryty lepką śliną, do której przyklejają się owady. Sposób pobierania pokarmu sprawił, że u ssaków tych nastąpił całkowity zanik zębów. Palce kończyn przednich zaopatrzone są w duże pazury, służące do rozgrzebywania mrowisk i kopców termitów. W czasie poruszania się zwierzęta podwijają palce tych kończyn. Samica raz w roku rodzi jedno młode, którym opiekuje się długo i troskliwie nosząc je na grzbiecie.

Przedstawicielem mrówkojadów żyjącym w gęstych lasach Brazylii, Paragwaju i Trynidadu jest nadrzewna tamandua (Tamandua tetradactyla). Zwierzę to, o długości ciała około 60 cm i ogona do 40 cm, ma pyszczek stosunkowo krótszy niż inne mrówkojady, pazury słabiej rozwinięte, sierść gęstą i krótką.

Tamandua prowadzi życie nocne, a dzień spędza w ukryciu. Niemal nigdy nie schodzi na ziemię. Do poruszania się po drzewach służą jej pazury, modzelowate zgrubienia na podeszwach tylnych kończyn oraz chwytny ogon. Na drzewach wyszukuje gniazda termitów, które stanowią jej główne pożywienie. Chętnie zjada również mrówki i ich larwy. Podrażniona wydziela specyficzny płyn o zapachu piżma, wytwarzany przez gruczoły odbytowe.

Innym gatunkiem mrówkojada związanego z lasami jest mrówkojad karłowaty zwany mrówkojadkiem (Cyclopes didactylus), występujący w północnej Brazylii, Gujanie i Peru. Czasem spotyka się go na wzniesieniach do 600 m n.p.m.

To bardzo małe zwierzątko, wielkości szczura, pokryte jest sierścią koloru złotożółtego. Tak jak poprzedni gatunek, prowadzi nadrzewny tryb życia, ma nogi przystosowane do wspinania się i mocny, chwytny ogon. Na przednich kończynach występują tylko 2 palce opatrzone mocnymi pazurami, na tylnych — 4 i zgrubiały paluch. Mrówkojadek porusza się po gałęziach za pomocą tylnych nóg i ogona, zwisając głową w dół. Jest to gatunek bardzo rzadko spotykany, gdyż środowiskiem jego życia są najgęstsze lasy tropikalne. Prowadzi życie nocne, a dzień przesypia w gęstych koronach drzew. Na drzewach żyje pojedynczo, jedynie w okresie rui samice łączą się z samcami tworząc pary. Na ziemi porusza się bardzo niedołężnie i jest niemal zupełnie bezradny. Sądzi się, że pożywieniem jego jest miód i larwy dzikich pszczół, ale nikt tego jeszcze nie stwierdził.