mangaba

Bliskim krewniakiem koczkodanów jest mangaba zwyczajna szara (Cercocebus torquatus atys), różniąca się od koczkodanów dłuższym pyskiem. Występuje ona w Sierra Leone i w Liberii.

W ubarwieniu jej przeważa barwa popielatoszara. Twarz jest naga o białych górnych powiekach. Mangaba szara należy do małp nadrzewnych żyjących w wielkich lasach. Prowadzi osiadły tryb życia na określonym miejscu, a nawet drzewie. Ulubionym terenem jej występowania są gęste i ciemne lasy. Żyje rodzinami, w których skład wchodzi jeden samiec, jedna lub dwie samice i kilka młodych osobników.

W ciągu dnia rodziny łączą się w prowizoryczne stada w celu wspólnego żerowania. W zasadzie mangaby są roślinożerne, ale ulubiony ich przysmak stanowią owady. Niesłychanie żarłoczne, potrzebują ogromnych ilości pokarmu, sięgających w ciągu dnia 1 /4 ciężaru ich ciała. Do żerowania przystępują o świcie i nie przestają jeść do godziny 10 przed południem. Po sjeście znowu jedzą i czynią to aż do wieczora. Bardzo często niszczą pola uprawne. Małpy te są wyjątkowo odważne i nie boją się ani człowieka, ani pawianów.

W razie niebezpieczeństwa wydają bardzo charakterystyczne głosy, zbliżone do szczekania psa.

W Ghanie i w Togo żyje bliska krewna mangaby szarej — mangaba białoczelna (Cercocebus lunulatus), różniąca się od poprzedniej białawym spodem ciała, białą plamą na głowie i czerwoną twarzą.