korsak (Vulpes corsac)

Lisem związanym z terenem stepowym jest korsak (Vulpes corsac), zamieszkujący tereny na wschód od Morza Azowskiego do Kazachstanu, środkową Azję, Afganistan, Iran, Chiny i Mongolię. Niewielkie to zwierzę, o długości ciała do 60 cm i ogona do 35 cm, z wyglądu podobne jest do naszego lisa, od którego różni się dłuższymi nogami i większymi uszami. Grzbiet ma intensywnie rudoszary ze srebrnym odcieniem, boki jaśniejsze, a brzuszną stronę ciała brudnobiałą lub żółtawą. Koniec ogona jest zawsze ciemny, a nigdy biały jak u lisa europejskiego.

Korsak zamieszkuje stepy i pustynie, i tylko w latach zwiększonej liczebności pojawia się w lasostepach. Szczególnie licznie występuje na pagórkowatych półpustyniach i terenach podgórskich. Unika zarośli krzewów i terenów zamieszkałych przez człowieka. Mieszka w norach, przede wszystkim borsuczych, lisich, a niekiedy także susłów. Czasami nory kopie sam, ale są one bardzo płytkie i prymitywne.

Korsak poluje niemal wyłącznie w nocy i rzadko tylko można go zobaczyć w ciągu dnia. Pokarm jego stanowią przede wszystkim drobne gryzonie, ale na dorosłe bobaki nie napada, natomiast często porywa ich młode, a także zjada padlinę tych gryzoni. W lecie żywi się też ptakami, ich jajami, owadami i roślinami. Jako jeden z niewielu drapieżników gromadzi w swych norach zapasy, złożone z zabitych gryzoni. Odznacza się ogromną ostrożnością, a dzięki znakomitemu słuchowi na ogół zawsze zdoła się ukryć przed ewentualnym napastnikiem. W przeciwieństwie do naszego lisa, korsak nie potrafi chodzić po śniegu i większe zaspy są częstą przyczyną dużej śmiertelności tych zwierząt.

Ruja następuje w styczniu i lutym, i w trakcie niej zdarzają się częste walki samców. Ciąża trwa około 60 dni. Samica rodzi 2-11 młodych, w rzadkich przypadkach nawet 16. Młode pozostają pod opieką samicy do jesieni, a w niektórych rejonach nawet do wiosny. Liczebność korsaków jest zmienna w różnych latach. Zwiększa się ona w okresach nasilenia rozrodu pokrywającego się z okresami masowych pojawów gryzoni. Z drugiej strony na wahania liczebności wpływ mają wędrówki tych zwierząt z jednej okolicy do drugiej. Na zmniejszanie się pogłowia tego gatunku wpływa okresowy brak pokarmu w zamieszkiwanych rejonach, ostre śnieżne zimy. a także niekontrolowane polowania.