kolczatki należące do stekowców.

W porównaniu z lasami azjatyckimi, lasy tropikalne Australii i wysp pobliskich odznaczają się znacznie uboższą i swoistą fauną, ssaków.

Kolczatki są zwierzętami o krępej budowie ciała długości do 60 cm, pokrytym włosami i kolcami. Mają małą, owalną głowę osadzoną na krótkiej szyi, pokrytą wyłącznie sierścią, oraz charakterystyczny i oryginalny pysk przekształcony w dziób rozszerzający się na końcu. Małe oczy są umieszczone po bokach głowy. Oprócz powiek występuje błona migawkowa. Kolczatki nie posiadają zupełnie małżowin usznych, a umieszczony w tyle głowy przewód słuchowy kończy się po prostu otworem. Palce wszystkich kończyn, bardzo krótkie, opatrzone są silnymi pazurami, co stanowi przystosowanie do grzebania w ziemi. Zwierzęta te nie mają wogóle zębów. Ich rolę odgrywają płytki rogowe w kształcie ostrych kolców znajdujące się na podniebieniu i służące do rozcierania pokarmu. Bardzo długi wysuwalny język, szorstki i stale pokryty lepką wydzieliną gruczołów śluzowych, służy do zbierania owadów, a zwłaszcza mrówek i termitów, które stanowią główne pożywienie kolczatek. Zwierzęta te prowadzą nocny tryb życia. Są jajorodne. Samica składa 1-2 jaja do torby lęgowej na brzuchu, która tworzy się w okresie rozrodu. Młode, wylęgnięte z jaja, matka nosi w torbie jeszcze przez kilka tygodni.

Kolczatka australijska (Tachyglossus aculeatus) zamieszkuje zarośla, pierwotne lasy tropikalne oraz lasostepy. Szczególnie lubi tereny kamieniste. W górach dochodzi do 2500 m n.p.m. Żyje pojedynczo. Poluje w nocy, ale niekiedy wychodzi na żer o zmierzchu lub w ciągu dnia, co zdarza się jednak tylko w okolicach, gdzie nie jest narażona na prześladowanie. W ciągu dnia kolczatka zazwyczaj ukrywa się w spróchniałych drzewach, rozpadlinach skalnych i jamach ziemnych. W razie niebezpieczeństwa potrafi błyskawicznie zakopać się w ziemi. Jamkę swą wygrzebuje przy użyciu wszystkich czterech kończyn, z szybkością, której mógłby jej pozazdrościć kret. Pożywienie tego zwierzęcia stanowią owady, a zwłaszcza mrówki i termity. Do rozgrzebanego pazurami mrowiska lub termitiery wsuwa ono swój lepki język, a gdy rozzłoszczone owady dokładnie go oblepią, wciąga język do pyska. Kolczatka odznacza się słabym wzrokiem. Ze zmysłów najlepiej rozwinięty ma węch i słuch.

Ruja u tego gatunku przypada na czerwiec lub lipiec. Samica składa zwykle jedno jajo, wielkości jaja wróbla, cechujące się bardzo twardą skorupką. Młode po wyjściu z jaja przebywa w torbie lęgowej do czasu osiągnięcia 8-10 cm długości. W tym okresie zaczyna się pokrywać kolcami.