Kapibara (Hydrochoerus hydrochaeris)

Kapibary, wspomniane poprzednio jako jeden z głównych składników pożywienia jaguara, są największymi gryzoniami świata, mimo że wyglądem przypominają raczej świnie niż myszy czy wiewiórki. Kapibara (Hydrochoerus hydrochaeris) zamieszkuje obszary leśne nad rzekami w całej Ameryce Południowej. Spotyka się ją szczególnie często w gęstych, wilgotnych lasach tropikalnych. Zwierzę to, o długości około 1 m, wysokości 50 cm i ciężarze dochodzącym do 50 kg, ma ciało pokryte szczeciniastymi włosami koloru szarego. Przednie nogi są czteropalczaste, natomiast tylne trójpalczaste, a palce zakończone kopytkami. Taka budowa kończyn o rozszerzonych stopach stanowi przystosowanie do poruszania się po miękkim, bagnistym podłożu. Kapibara żyje częściowo w wodzie i znakomicie pływa oraz nurkuje. Od wody oddala się rzadko i bardzo niechętnie, a w razie napadu przez jaguara chroni się w niej. Jest to zwierzę łagodne i płochliwe. Nawet spłoszona porusza się po ziemi niezbyt sprawnie, a jej najszybszy bieg przypomina niezgrabny galop.

Dzień kapibara spędza ukryta w gęstych zaroślach, natomiast nocą wychodzi na otwarte tereny w poszukiwaniu pokarmu. Żyje w stadach, które gromadnie żerują. Stada są niewielkie, zazwyczaj składają się z 5-6 osobników, przy czym w każdym stadzie jest tylko jeden samiec. Kapibara jest zwierzęciem wyłącznie roślinożernym. Żywi się roślinami lądowymi, błotnymi i wodnymi oraz korą nadbrzeżnych drzew. Niekiedy stada kapibar wyruszają na żer na plantację roślin uprawnych, na przykład kukurydzy, ryżu i trzciny cukrowej, gdzie wyrządzają ogromne szkody. W ciągu roku samica w 1-2 miotach rodzi 3-4 młode. Ciąża trwa 165-170 dni. Wkrótce po urodzeniu młode poza mlekiem matki jedzą już pokarm roślinny. Po 2 miesiącach życia stają się zupełnie samodzielne.