Czepiaki Małpy

Drugą bardzo interesującą grupę małp stanowią w tej części świata czepiaki, zwane inaczej małpami pajęczymi, ze względu na ich bardzo długie i cienkie kończyny. Zamieszkują one obszary leśne od Brazylii do Meksyku. Są to zwierzęta niewielkie, o smukłym ciele, dużym brzuchu i bardzo długim ogonie przekształconym w narząd chwytny w stopniu, jakiego nie spotykamy u żadnej innej małpy. Podobnie jak wyjce, potrafią wisieć zawieszone tylko na ogonie i wszystkimi kończynami zrywać owoce. Zręcznie wspinają się po drzewach, czepiając się gałęzi najpierw ogonem; z gałęzi na gałąź przerzucają ciało wisząc na rękach. Dłonie, niemal zupełnie pozbawione kciuka, nie są w pełni użyteczne jako narząd chwytny.

Podobnie jak wyjce, czepiaki żyją w grupach rodzinnych. Mogą one obejmować aż 40 osobników, przy czym liczba samic jest zawsze mniejsza niż samców. W ciągu dnia grupa rodzinna jest podzielona na małe stadka, mieszczące się od siebie w odległości głosu; stadkom tym czasowo przewodzi samiec bądź samica.

Od Meksyku do Urugwaju występuje czepiak czarny (Ateles paniscus), o długości nie przekraczającej 60 cm i ciele pokrytym jednolitym długim i grubym, czarnym włosem.

Twarz jest koloru surowego mięsa. Gatunek ten żyje w niewielkich stadach złożonych zwykle z 10-12 osobników, ale spotyka się też osobniki żyjące pojedynczo lub parami. Organizacja społeczna takiej grupy nie została dotychczas wyjaśniona. W skład stadka wchodzą albo same samice, albo same samce, ale najczęściej przedstawiciele obu płci. Stadka żerują na drzewach, gdzie główne ich pożywienie stanowią owoce.