chaus (Felis chaus) – kot błotny

Bardzo szerokim zasięgiem odznacza się także chaus (Felis chaus), zamieszkujący tereny ciągnące się od północnej Afryki, przez Azję Mniejszą, obszary przykaspijskie i Turkiestan do Jeziora Aralskiego, Iranu, Afganistanu, Indii i Birmy. Ogólna długość tego zwierzęcia wynosi 0,75-1,25 m, z czego 1/3 przypada na cienki ogon. Ciężar ciała waha się w granicach 4-15 kg. Chaus odznacza się wysokimi nogami i ubarwieniem bardzo zmiennym, od ciemnorudego lub brązowego w południowej Azji, do ciemnoszarego czy szarożółtego w okolicach Jeziora Aralskiego. Spód ciała jest biały, żółty lub pomarańczowy. Młode koty są wyraźnie gęsto prążkowane.

Chaus jest mieszkańcem przede wszystkim wilgotnej dżungli i terenów bagiennych, z gęstymi i rozległymi zaroślami trzciny. W tym środowisku poluje zarówno na wszelkie ptaki, jak i na drobne ssaki. Wysokie nogi ułatwiają mu łowy na długonogie ptaki wodne, do których nieraz musi się podkradać przez płytką wodę. Dzięki długim nogom sierść na brzuchu nigdy nie zostaje przemoczona. Po ciąży trwającej około 66 dni samica rodzi w suchym gnieździe, umieszczonym w najgęstszych zaroślach trzciny, 2-5 młodych. Przez długi czas opiekuje się nimi bardzo starannie i broni przed wszelkim niebezpieczeństwem. Młode osiągają dojrzałość płciową w 18 miesiącu życia i wówczas zanika całkowicie prążkowanie na futerku.