bizon (Bison bison)

Największym ssakiem północnoamerykańskim jest bizon (Bison bison), najbliższy krewniak naszego żubra, z którym może się krzyżować i dawać płodne potomstwo. Jeszcze w XIX wieku bizon zamieszkiwał ogromne obszary prerii Ameryki Północnej (Stanów Zjednoczonych i Kanady), gdzie pasł się w milionowych stadach. Pod koniec tego wieku wybito ponad 15 milionów sztuk. Według danych z roku 1889, żyło już tylko 835 osobników tego gatunku. Dopiero w roku 1905 podjęto w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie wysiłki nad ochroną i restytucją bizona. Obecnie znajduje się on tylko w rezerwatach.

Długość tego wielkiego przeżuwacza dochodzi do 3 m, wysokość w kłębie do 2 m i ciężar do 1 tony. Przód ciała i przednie nogi są pokryte długą sierścią koloru czarno-brązowego, reszta ciała jest jaśniejsza, a sierść ją pokrywająca krótsza. Na dużej głowie znajdują się rogi podobne do krowich, zagięte ku środkowi czoła. Mimo swego wielkiego ciężaru, bizon nigdy nie kroczy powoli. Zawsze porusza się szybko, przeważnie kłusem, a gdy galopuje, osiąga dużą szybkość.

W okresie swego dzikiego życia bizony występowały w grupach, słabo odgraniczonych od siebie. Każda grupa miała własnego przewodnika i była niezależna od innych. W stadach mieszanych krowy i młode byki znajdowały się w środku, natomiast stare byki — na obwodzie stada. Stada tego typu liczyły około 30 osobników; stada złożone tylko ze starych byków były mniejsze i składały się z 6-16 sztuk. Pod koniec lata, zwykle już w lipcu, bizony podejmowały coroczne wędrówki na południe, a na wiosnę wracały na dawne miejsca. W czasie tych wędrówek często przepływały duże rzeki i jeziora.

Bizon jest zwierzęciem wyłącznie trawożernym. W zimie zjada uschnięte liście, gałązki, porosty i mech. Bardzo odporny na głód, może przeżyć nawet przy najskromniejszym pokarmie.

Okres rui u bizona przypada na sierpień i wrzesień. Samica po ciąży trwającej około 270 dni rodzi w maju lub czerwcu zwykle jedno młode. Nowo narodzonym cielęciem matka opiekuje się bardzo troskliwie i długo, a młode trzyma się w pobliżu matki niemal do następnego porodu.