antylopa widłoroga

Stepy północnoamerykańskie mają nieco inny charakter niż omówione dotychczas. Porasta je głównie roślinność niska, trawiasta, która może zmagazynować tylko niewielkie ilości wody. Ziemia jest zwykle sucha, gdyż deszcze stosunkowo rzadko padają i mają charakter gwałtownych, krótkotrwałych ulew. Takie stepy określane są w Ameryce Północnej mianem prerii.

Jednym z najbardziej charakterystycznych mieszkańców prerii jest antylopa widłoroga zwana widłorogiem (Antilocapra americana), występująca wyłącznie na terenach od Kanady do Meksyku. Jest to duże zwierzę o długości ciała do 1,5 m i wysokości w kłębie do 80 cm. Sierść ma ubarwioną orzechowo, na brzuchu jaśniejszą, z białą plamą na zadzie, ogon bardzo krótki, a nogi opatrzone małymi kopytkami bez raciczek. Od wszystkich innych antylop różni się corocznym zrzucaniem rogów oraz tym, że tylko u niej są one widełkowato rozgałęzione. Nowe rogi wyrastają co rok na możdżeniach, spychając stare. Rogi występują zarówno u samca, jak i u samicy, ale tylko u starych samców (kozłów) są widlaste i osiągają długość do 40 cm.

Antylopa widłoroga żyje przeważnie gromadnie. Jest bardzo szybka. Żywi się pokarmem roślinnym, przede wszystkim różnymi ziołami oraz, rzadziej, liśćmi.

Samica po ciąży trwającej 230-240 dni rodzi zwykle 1-2 młode, które niekiedy już po pierwszym roku życia są zdolne do rozrodu. W tym wczesnym osiąganiu zdolności rozrodczych można upatrywać przyczynę ocalenia tego gatunku, który był już bardzo przetrzebiony, ale od czasu wzięcia go pod ochronę znacznie powiększyło się jego pogłowie.