antylopa garna (Antilope cervicapra)

W stepach Azji prócz gatunków wspólnych dla całej Eurazji występuje kilka charakterystycznych gatunków zamieszkujących wyłącznie ten obszar. Jednym z najbardziej interesujących jest rzadka antylopa kontynentu azjatyckiego — garna (Antilope cervicapra), żyjąca na otwartych przestrzeniach u podnóży Himalajów, w północno-wschodniej części Półwyspu Indyjskiego. Antylopa ta, o długości około 1,2 m i wysokości w kłębie 0,8 m, przypomina z wyglądu kozę. Z ciemnym ubarwieniem jej grzbietu, brunatnym aż do czarnego u samców i rudożółtobrunatnym u samic i młodych, kontrastuje białe ubarwienie spodu ciała, ostro odgraniczone na bokach. Głowę samców zdobią piękne, proste, lekko śrubowate rogi o długości 75 cm. Stanowią one jedno z najrzadszych i najcenniejszych trofeów myśliwskich w skali światowej.

Garna zamieszkuje otwarte przestrzenie nawet najsuchsze i niemal pozbawione roślinności. Zwierzę to żyje w stadach złożonych niejednokrotnie z bardzo wielu osobników obu płci i różnego wieku. Typowe stado składa się z licznych samic z młodymi i jednego dorosłego samca — przewodnika. Garna jest bardzo zwinna i szybka, zwłaszcza wówczas, gdy grozi jej niebezpieczeństwo. W razie potrzeby potrafi też bardzo sprytnie ukryć się w trawach. W przeciwieństwie do innych antylop, najaktywniejsza jest w najgorętszej porze dnia. Na swe stałe pastwiska wybiera tereny w sąsiedztwie wody, stosunkowo bogate w roślinność. Żywi się trawami i soczystymi roślinami zielnymi. Potrafi obywać się bez wody przez dłuższy czas, zwłaszcza gdy ma dostateczną ilość soczystego pokarmu.

Ruja u garny przypada na okres od stycznia do marca. W tym czasie samiec wyszukuje sobie towarzyszkę, razem oddzielają się od stada i żyją przez jakiś czas osobno. Samica już w drugim roku życia zdolna jest do rozrodu.